അല്ലാഹുവിലേക്ക് തുറക്കേണ്ട കണ്ണുകള്‍

            പ്രപഞ്ചം നിഗൂഢതകളുടെ കലവറയാണ്.ശാസ്ത്ര-സാങ്കേതിക മേഖലകളില്‍ ഒരുപാട് കുതിപ്പുകള്‍ നടന്നു കൊണ്ടിരിക്കുന്ന ഈ നവയുഗത്തിലും പൂര്‍ണ്ണമായി തുറക്കപ്പെടാത്ത ഒരു അത്ഭുതച്ചെപ്പായി അത് നിലകൊള്ളുന്നു.ആത്മാവിന്റെ പൊരുളെന്തെന്ന ചോദ്യവും ബര്‍മുഡ ട്രയാങ്കിളുമെല്ലാം ആധുനിക ശാസ്ത്രത്തെ കുഴക്കാന്‍ തുടങ്ങിയിട്ട് കാലം കുറേയായി.അനുദിനം ലോകം വികസിക്കുന്നു എന്നതത്രെ ശാസ്ത്ര കണ്ടുപിടിത്തം.ജീവസന്ധാരണത്തിലേര്‍പ്പെട്ട പക്ഷി മൃഗാദികള്‍ക്കു അവ ലഭിക്കുന്നത് വളരെ വിചിത്രമായ  വഴികളിലൂടെയാണ്. മനുഷ്യസൃഷ്ടിപ്പിന്റെ മനോഹാരിതയും അവന്റെ രൂപപ്പെടുത്തലുകളുമെല്ലാം കൗതുകമുളവാക്കുന്ന ചിത്രങ്ങളാണ്. ഇങ്ങനെ പ്രപഞ്ചം വീക്ഷിക്കുന്ന അത്ഭുതങ്ങള്‍ക്ക് പിറകില്‍ ഒരജ്ഞാത ശക്തിയുണ്ടെന്ന് ശാസ്ത്രം സമ്മതിക്കുന്നുണ്ട്.അപരിമേയമായ ആ ശക്തിയുടെ നാമമത്രെ അല്ലാഹു!!!

               അനന്തമായ പ്രപഞ്ചത്തില്‍ ജീവന്റെ തുടിപ്പുകള്‍ നിലനില്‍ക്കുന്ന ഏകഗേഹമാണല്ലോ ഭൂമി.ഈ ഭൂമിയെ അല്ലാഹു സംവിധാനിച്ചത് മനുഷ്യന്റെ ആവശ്യങ്ങള്‍ പരിഗണിച്ചാണ്.അല്ലാഹു പറയുന്നു: 'ഭൂമിയിലുള്ളത് മുഴുവനും നിങ്ങള്‍ക്ക് വേണ്ടി സൃഷ്ടിച്ചത് അവനാണ്'(ബഖറ29) അല്ലാഹു തന്റെ പ്രതിനിധിയെന്ന് വിശേഷിപ്പിച്ചത് മനുഷ്യവര്‍ഗ്ഗത്തെയാണ്.ഏതുനേരവും അല്ലാഹുവിന് ആരാധനകളര്‍പ്പിക്കലാണവന്റെ ധര്‍മ്മം.അങ്ങനെ ആരാധനകള്‍ കേവല ക്രിയകള്‍ക്കുമപ്പുറമുള്ള അര്‍പ്പണമാവുമ്പോള്‍ ഹൃദയാന്തരാളങ്ങളില്‍ തന്റെ നാഥനോടുള്ള ഭയഭക്തി കടന്നുവരുമെന്നത് അനിഷേദ്യമാണ്.ഭൂമിയില്‍ അല്ലാഹു തനിക്കേല്‍പ്പിച്ച മഹത്തായ ഉത്തരവാദിത്തം നേരാംവണ്ണം നിര്‍വ്വഹിച്ചോ എന്ന ചിന്തയായിരിക്കും ആ ഭയത്തിന്റെ നിദാനം.നാഥന്റെ തൃപ്തിയിലേക്കും അതിമഹത്തായ സ്വര്‍ഗ്ഗത്തിലേക്കുമുള്ള കവാടമത്രെ അത്.

               ഭൂമിയില്‍ തങ്ങളുടെ ഉത്തരവാദിത്തം യഥാവിധി മനസ്സിലാക്കിയവരെല്ലാം അല്ലാഹുവിനെ ഭയന്ന് കരഞ്ഞിരുന്നു.അത്തരം അടിയാറുകളെ പുകഴ്ത്തിക്കൊണ്ടുള്ള നിരവധി ഖുര്‍ആനിക സൂക്തങ്ങള്‍ കാണാന്‍ സാധിക്കും.അല്ലാഹു പറയുന്നു:''അവര്‍ കരഞ്ഞ് കൊണ്ട് ഭൂമിയില്‍ മുഖം കുത്തി വീഴും(ആ പരിശുദ്ധ ഖുര്‍ആന്‍)അവര്‍ക്ക് ഭയഭക്തി വര്‍ദ്ധിപ്പിക്കുകയും ചെയ്യും'' (ഇസ്‌റാഅ്109) ഇത്തരക്കാരെ അല്ലാഹു എണ്ണിയത് ഈമാനിന്റെ മൂര്‍ത്തീമദ്ഭാവം സിദ്ധിച്ചവരിലാണ്.അല്ലാഹു പറയുന്നത് ശ്രദ്ധിക്കുക: ''അല്ലാഹുവിനെക്കുറിച്ച് പറയപ്പെട്ടാല്‍ ഹൃദയങ്ങള്‍ ഭയചകിതമാകുന്നതും അവന്റെ വചനങ്ങള്‍ ഓതിക്കേള്‍പ്പിക്കപ്പെട്ടാല്‍ അത് മുഖേന വിശ്വാസം വര്‍ദ്ധിക്കുന്നവരും തങ്ങളുടെ നാഥനിലേക്ക് സര്‍വ്വവും ഭരമേല്‍പ്പിക്കുന്നവരും മാത്രമാണ് യഥാര്‍ത്ഥ വിശ്വാസികള്‍''(അന്‍ഫാല്‍:2)

               പരിമിതമായ കഴിവുകള്‍ മാത്രം സ്വായത്തമാക്കിയ മനുഷ്യന്‍ അഖിലചരാചരങ്ങളെയും സൃഷ്ടിച്ച് പരിപാലിക്കുന്ന ജഗന്നിയന്താവിനെ ഭയപ്പെടല്‍ അത്യന്താപേക്ഷിതമാണ്.അങ്ങനെ ചെയ്തവര്‍ക്ക് നല്‍കിയ വാഗ്ദാനങ്ങള്‍ അനവധിയാണ്.'കറന്നെടുത്ത പാല്‍ അകിടുകളിലേക്ക് മടങ്ങിപ്പോയാലും അല്ലാഹുവിനെ ഭയപ്പെട്ടുകൊണ്ട് കരഞ്ഞവന്‍ നരകത്തില്‍ പ്രവേശിക്കുകയില്ലയെന്ന് നബി(സ) പ്രഖ്യാപിച്ചതായി ഹദീസ് ഗ്രന്ഥങ്ങളില്‍ കാണാം.ഭയാനകമായ വിചാരണനാളില്‍ അല്ലാഹു തണലിട്ടു കൊടുക്കുന്നവരുടെ കൂട്ടത്തില്‍ ഏകാന്തതയില്‍ അല്ലാഹുവിനെക്കുറിച്ചോര്‍ത്ത് കരയുന്നവരെക്കുറിച്ച് പരാമര്‍ശിക്കപ്പെട്ടിട്ടുണ്ട്.ഒരവസരത്തില്‍ നബി(സ) പറഞ്ഞു:'രണ്ടു തുള്ളിയേക്കാളും രണ്ടടയാളത്തെക്കാളും അല്ലാഹുവിന് പ്രിയങ്കരമായ മറ്റൊന്നുമില്ല.ഒന്ന് അല്ലാഹുവിനെ ഭയപ്പെട്ടുകൊണ്ടുള്ള കണ്ണുനീര്‍ത്തുള്ളി.രണ്ട് അല്ലാഹവിന്റെ മാര്‍ഗ്ഗത്തില്‍ ചിന്തുന്ന രക്തത്തുള്ളി.രണ്ടടയാളങ്ങളില്‍ ഒന്ന് രണാങ്കണത്തില്‍ വെച്ചുള്ള പരിക്ക്. രണ്ടാമത്തേത് അല്ലാഹുവിന് ഇബാദത്ത് ചെയ്തുണ്ടായ അടയാളം(തിര്‍മുദി).

               ചരിത്രത്തിലുടനീളം അല്ലാഹുവിനെ ഭയപ്പെട്ട് കരഞ്ഞവരുടെ നീണ്ട നിര തന്നെ കാണാം.ആ നിരയുടെ നേതൃസ്ഥാനമലങ്കരിക്കുന്നത് അല്ലാഹുവിന്റെ പ്രവാചകര്‍(സ)ആണ്.വിശുദ്ധ ഖുര്‍ആനിലെ വചനങ്ങള്‍ കേള്‍ക്കുമ്പോള്‍ അവിടുന്ന് പൊട്ടിക്കരയാറുണ്ടായിരുന്നു.ഒരിക്കല്‍ ഇബ്‌നുമസ്ഊദ്(റ)വിനോട് അവിടുന്ന് ഖുര്‍ആന്‍ പാരായണം ചെയ്യാന്‍ കല്പിച്ചു.അപ്പോള്‍ ഇബ്‌നു മസ്ഊദ്(റ)ചോദിച്ചു:'പ്രവാചകരെ ഖുര്‍ആന്‍ അങ്ങേയ്ക്ക് ഇറക്കപ്പെട്ടതല്ലേ?എന്നിരിക്കെ ഞാനങ്ങയ്ക്ക് ഓതിക്കേള്‍പ്പിക്കുകയോ?, നബി(സ) പറഞ്ഞു: ഞാനത് മറ്റൊരാളില്‍ നിന്ന് കേള്‍ക്കാന്‍ ആഗ്രഹിക്കുന്നു. അങ്ങനെ ഇബ്‌നു മസ്ഊദ്(റ)സൂറത്തുന്നിസാഅ് ഓതാനാരംഭിച്ചു.('എല്ലാ സമുദായത്തില്‍ നിന്നും ഓരോ സാക്ഷിയെ നാം കൊണ്ടുവരികയും ഈ സമുദായത്തിന്നു വേണ്ടി അങ്ങയെ സാക്ഷിയായി കൊണ്ടുവരികയും ചെയ്താല്‍ സത്യനിഷേധികളുടെ സ്ഥിതിഗതികള്‍ എന്തായിരിക്കും?')എന്ന സൂക്തം എത്തിയപ്പോള്‍ അവിടുന്ന് പ്രതിവചിച്ചു:'മതി നീ നിര്‍ത്തുക' ഇബ്‌നു മസ്ഊദ്(റ)പറയുന്നു:'ഞാന്‍ അപ്പോള്‍ നബി(സ)യിലേക്ക് നോക്കിയപ്പോള്‍ ഇരുനയനങ്ങളില്‍ നിന്നും അശ്രുധാര ഒലിക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു'. അല്ലാഹുവിന്റെയടുക്കല്‍ ഉന്നതസ്ഥാനീയരായ എല്ലാ പ്രവാചകന്മാരും ഇങ്ങനെത്തന്നെയായിരുന്നു.വലിയ മഹത്വങ്ങള്‍ക്കുടമയായ ദാവൂദ് നബി(അ)ജീവിതം മുഴുവന്‍ കരഞ്ഞു തീര്‍ത്തത് നാഥനെ ഭയന്നിട്ടായിരുന്നു.ഭൂമിയില്‍ പുല്ല് മുളച്ചുപൊന്താന്‍ മാത്രം കണ്ണീര്‍ത്തുള്ളികള്‍ മഹാന്റെ കണ്ണില്‍ നിന്നും ഉതിര്‍ന്നു വീണിരുന്നുവത്രെ.

               തന്റെ നിസ്സാരതയെക്കുറിച്ച് മനസ്സിലാക്കുന്ന മനുഷ്യന്‍ അന്യൂനനായ പ്രപഞ്ചനാഥനെ എങ്ങനെയാണ് ഭയക്കാതിരിക്കുക?? വലിയ വലിയ പാറക്കെട്ടുകള്‍ പോലും അല്ലാഹുവിനെ ഭയക്കുന്നുണ്ട്.അല്ലാഹു പറയുന്നത് കാണുക: പാറകളില്‍ ചിലതില്‍ നിന്നും പുഴകള്‍ പൊട്ടിയൊഴുകുന്ന ചിലതുണ്ട്.മറ്റു ചിലതാകട്ടെ സ്വയം പൊട്ടിപ്പിളരുകയും അതില്‍ നിന്ന് ജലം പ്രവഹിക്കുകയും ചെയ്യുന്നു. അല്ലാഹുവിനെ ഭയപ്പെട്ടു കൊണ്ട് നിലംപതിക്കുന്നവയുമുണ്ട് അക്കൂട്ടത്തില്‍(ബഖറ 74). ഈ ഭയം കേവലം പേടിയായിരിക്കില്ല ആരാധനയിലൂടെ സ്വായത്തമായ ഉന്നതമായ വികാരമായിരിക്കും.അല്ലാഹുവിനെ ഭയപ്പെട്ട് ദിനരാത്രങ്ങള്‍ കഴിച്ചുകൂട്ടാനും അത് വഴി അവന്റെ തൃപ്തി കരഗതമാക്കാനും നാഥന്‍ തൗഫീഖ് നല്‍കട്ടെ ആമീന്‍

🖎ശാനിദ് നാദാപുരം